نوگک رستم ممسنی

گاهی نیز دَم پسینِ یک روز بارانیسوسویِ چراغ لَمپای نیمه سوزِ آویخته بر ستونِ چوبیِ خانه تاته را بر سر ذوق می آورد .دستی به رادیویِ کوچک جلد چرمی اش می کشید و زمزمه ای می کرد .گاهی دسته ای به تیشه اش می گذاشت و گاوآهن خود را مرتب می کردقوری چینی لبِ طاقچه یادگار روزگاران کهندلش راخط خطی میکرد و مجال بستن مرهمی بر آن نیافت تا عمق استخوانش ریشه دوانید .و بالاخره صبح روز بعدتاته خسته از جورِ زمانه و هجمه ای از تزویر و ریا و دورنگی و نیرنگ ، چوبدستی اش را برداشت و رفت و رفت . نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

تک درخت بلوط زاگرس:ما لرها هیچ کس را نداریم ، غیر از کوه هایمان را،در کوهستان سخت و بی پروا ی نداشتن ها ، نداشتن پدر سخت است .اما سایه این درخت چون سایه پدر سایه گستر است، این تک درخت، بلوط زاگرس است.اجاق ما را روشن نگه می دارد، مشک مارا خنک، در پایش فرش ما می گسترد. هم چوب لباس ما است ،هم عصای ما ،آرام بخش ما در سالهای قحطی،پنا گاه ما در سالهای شاه گردش ، این تک درخت، بلوط زاگرس است.چون برگ ریزان می شود ،میوه اش رونق زندگی ما می شود ، امید می شود ، انقدر به مقوی بودن این دانه بلوط اعتماد داریم که انتظار معجزه انی از آن داریم ، می شود ضرب المثل"بز بکری و یدون بلی"، این گنج معنوی ما، تک درخت، بلوط زاگرس است. چون دچار ضعف روحی می شویم ،وقتی بی کس ،بی کس گش می شویم ،در سایه مشت این درخت با من غیرت خود به درد دل می نشینیم ،این درخت صبور است،گوش شنوا دارد،درد ماهم همین بی هم زبانی است ،بی هم دلی است ،حاجتمان می دهد، درمانمان می کند، آنگاه چند تکه پارچه و چند سنجاق آویزش می کنیم ،این اعتماد ما است و مدال این درخت، یعنی این درخت می شود پیر ما و ما می شویم مرید ان، پیر خیال ما ،مقصود نمی دانم های دل ما ،پاسخگوی چرا های عالم درون ما، می شود ،"پیر آلاتی ما"می شود تک درخت ،بلوط زاگرس.این درخت، گذر زمان در لحضه های سخت زندگی است،سنگ چینی پای این درخت می کنیم، می شود بنه ،بنه کا فلانی ،تا چند برگ ریزان را به تما شا بنشینی ، پسر اول از سربازی آمد و دومی وقت ازدواج ، و نسل ها و نسل ها امدند و رفتند ، اما این بنه ماندگار است و ماندگار یعنی همین تک درخت بلوط زاگرس. نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

گاهی نیز دَم پسینِ یک روز بارانیسوسویِ چراغ لَمپای نیمه سوزِ آویخته بر ستونِ چوبیِ خانه تاته را بر سر ذوق می آورد .دستی به رادیویِ کوچک جلد چرمی اش می کشید و زمزمه ای می کرد .گاهی دسته ای به تیشه اش می گذاشت و گاوآهن خود را مرتب می کردقوری چینی لبِ طاقچه یادگار روزگاران کهندلش راخط خطی میکرد و مجال بستن مرهمی بر آن نیافت تا عمق استخوانش ریشه دوانید .و بالاخره صبح روز بعدتاته خسته از جورِ زمانه و هجمه ای از تزویر و ریا و دورنگی و نیرنگ ، چوبدستی اش را برداشت و رفت و رفت . نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

تک درخت بلوط زاگرس:ما لرها هیچ کس را نداریم ، غیر از کوه هایمان را،در کوهستان سخت و بی پروا ی نداشتن ها ، نداشتن پدر سخت است .اما سایه این درخت چون سایه پدر سایه گستر است، این تک درخت، بلوط زاگرس است.اجاق ما را روشن نگه می دارد، مشک مارا خنک، در پایش فرش ما می گسترد. هم چوب لباس ما است ،هم عصای ما ،آرام بخش ما در سالهای قحطی،پنا گاه ما در سالهای شاه گردش ، این تک درخت، بلوط زاگرس است.چون برگ ریزان می شود ،میوه اش رونق زندگی ما می شود ، امید می شود ، انقدر به مقوی بودن این دانه بلوط اعتماد داریم که انتظار معجزه انی از آن داریم ، می شود ضرب المثل"بز بکری و یدون بلی"، این گنج معنوی ما، تک درخت، بلوط زاگرس است. چون دچار ضعف روحی می شویم ،وقتی بی کس ،بی کس گش می شویم ،در سایه مشت این درخت با من غیرت خود به درد دل می نشینیم ،این درخت صبور است،گوش شنوا دارد،درد ماهم همین بی هم زبانی است ،بی هم دلی است ،حاجتمان می دهد، درمانمان می کند، آنگاه چند تکه پارچه و چند سنجاق آویزش می کنیم ،این اعتماد ما است و مدال این درخت، یعنی این درخت می شود پیر ما و ما می شویم مرید ان، پیر خیال ما ،مقصود نمی دانم های دل ما ،پاسخگوی چرا های عالم درون ما، می شود ،"پیر آلاتی ما"می شود تک درخت ،بلوط زاگرس.این درخت، گذر زمان در لحضه های سخت زندگی است،سنگ چینی پای این درخت می کنیم، می شود بنه ،بنه کا فلانی ،تا چند برگ ریزان را به تما شا بنشینی ، پسر اول از سربازی آمد و دومی وقت ازدواج ، و نسل ها و نسل ها امدند و رفتند ، اما این بنه ماندگار است و ماندگار یعنی همین تک درخت بلوط زاگرس. نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

گاهی نیز دَم پسینِ یک روز بارانیسوسویِ چراغ لَمپای نیمه سوزِ آویخته بر ستونِ چوبیِ خانه تاته را بر سر ذوق می آورد .دستی به رادیویِ کوچک جلد چرمی اش می کشید و زمزمه ای می کرد .گاهی دسته ای به تیشه اش می گذاشت و گاوآهن خود را مرتب می کردقوری چینی لبِ طاقچه یادگار روزگاران کهندلش راخط خطی میکرد و مجال بستن مرهمی بر آن نیافت تا عمق استخوانش ریشه دوانید .و بالاخره صبح روز بعدتاته خسته از جورِ زمانه و هجمه ای از تزویر و ریا و دورنگی و نیرنگ ، چوبدستی اش را برداشت و رفت و رفت . نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

تک درخت بلوط زاگرس:ما لرها هیچ کس را نداریم ، غیر از کوه هایمان را،در کوهستان سخت و بی پروا ی نداشتن ها ، نداشتن پدر سخت است .اما سایه این درخت چون سایه پدر سایه گستر است، این تک درخت، بلوط زاگرس است.اجاق ما را روشن نگه می دارد، مشک مارا خنک، در پایش فرش ما می گسترد. هم چوب لباس ما است ،هم عصای ما ،آرام بخش ما در سالهای قحطی،پنا گاه ما در سالهای شاه گردش ، این تک درخت، بلوط زاگرس است.چون برگ ریزان می شود ،میوه اش رونق زندگی ما می شود ، امید می شود ، انقدر به مقوی بودن این دانه بلوط اعتماد داریم که انتظار معجزه انی از آن داریم ، می شود ضرب المثل"بز بکری و یدون بلی"، این گنج معنوی ما، تک درخت، بلوط زاگرس است. چون دچار ضعف روحی می شویم ،وقتی بی کس ،بی کس گش می شویم ،در سایه مشت این درخت با من غیرت خود به درد دل می نشینیم ،این درخت صبور است،گوش شنوا دارد،درد ماهم همین بی هم زبانی است ،بی هم دلی است ،حاجتمان می دهد، درمانمان می کند، آنگاه چند تکه پارچه و چند سنجاق آویزش می کنیم ،این اعتماد ما است و مدال این درخت، یعنی این درخت می شود پیر ما و ما می شویم مرید ان، پیر خیال ما ،مقصود نمی دانم های دل ما ،پاسخگوی چرا های عالم درون ما، می شود ،"پیر آلاتی ما"می شود تک درخت ،بلوط زاگرس.این درخت، گذر زمان در لحضه های سخت زندگی است،سنگ چینی پای این درخت می کنیم، می شود بنه ،بنه کا فلانی ،تا چند برگ ریزان را به تما شا بنشینی ، پسر اول از سربازی آمد و دومی وقت ازدواج ، و نسل ها و نسل ها امدند و رفتند ، اما این بنه ماندگار است و ماندگار یعنی همین تک درخت بلوط زاگرس. نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

گاهی نیز دَم پسینِ یک روز بارانیسوسویِ چراغ لَمپای نیمه سوزِ آویخته بر ستونِ چوبیِ خانه تاته را بر سر ذوق می آورد .دستی به رادیویِ کوچک جلد چرمی اش می کشید و زمزمه ای می کرد .گاهی دسته ای به تیشه اش می گذاشت و گاوآهن خود را مرتب می کردقوری چینی لبِ طاقچه یادگار روزگاران کهندلش راخط خطی میکرد و مجال بستن مرهمی بر آن نیافت تا عمق استخوانش ریشه دوانید .و بالاخره صبح روز بعدتاته خسته از جورِ زمانه و هجمه ای از تزویر و ریا و دورنگی و نیرنگ ، چوبدستی اش را برداشت و رفت و رفت . نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

تک درخت بلوط زاگرس:ما لرها هیچ کس را نداریم ، غیر از کوه هایمان را،در کوهستان سخت و بی پروا ی نداشتن ها ، نداشتن پدر سخت است .اما سایه این درخت چون سایه پدر سایه گستر است، این تک درخت، بلوط زاگرس است.اجاق ما را روشن نگه می دارد، مشک مارا خنک، در پایش فرش ما می گسترد. هم چوب لباس ما است ،هم عصای ما ،آرام بخش ما در سالهای قحطی،پنا گاه ما در سالهای شاه گردش ، این تک درخت، بلوط زاگرس است.چون برگ ریزان می شود ،میوه اش رونق زندگی ما می شود ، امید می شود ، انقدر به مقوی بودن این دانه بلوط اعتماد داریم که انتظار معجزه انی از آن داریم ، می شود ضرب المثل"بز بکری و یدون بلی"، این گنج معنوی ما، تک درخت، بلوط زاگرس است. چون دچار ضعف روحی می شویم ،وقتی بی کس ،بی کس گش می شویم ،در سایه مشت این درخت با من غیرت خود به درد دل می نشینیم ،این درخت صبور است،گوش شنوا دارد،درد ماهم همین بی هم زبانی است ،بی هم دلی است ،حاجتمان می دهد، درمانمان می کند، آنگاه چند تکه پارچه و چند سنجاق آویزش می کنیم ،این اعتماد ما است و مدال این درخت، یعنی این درخت می شود پیر ما و ما می شویم مرید ان، پیر خیال ما ،مقصود نمی دانم های دل ما ،پاسخگوی چرا های عالم درون ما، می شود ،"پیر آلاتی ما"می شود تک درخت ،بلوط زاگرس.این درخت، گذر زمان در لحضه های سخت زندگی است،سنگ چینی پای این درخت می کنیم، می شود بنه ،بنه کا فلانی ،تا چند برگ ریزان را به تما شا بنشینی ، پسر اول از سربازی آمد و دومی وقت ازدواج ، و نسل ها و نسل ها امدند و رفتند ، اما این بنه ماندگار است و ماندگار یعنی همین تک درخت بلوط زاگرس. نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

*به روستای تاریخی نوگک رستم سفر کنید*@vahid_kamali_rostamدر امتداد فاصله ۱۰ کیلومتری دهستان پشتکوه رستم از شهر کوپن مرکز بخش سورنا رستم ، روستاها و مناطق طبیعی زیبایی در مسیر شما قرار دارد که سفر خاطره انگیزی را برایتان رقم می زند، از کنار روستای حسین آباد رستم که بگذرید به تنگ شیو پرغرور و پرخروش می رسید، رودی که حتی زمین های کشاورزی مشروب هم نتوانسته مانع عبورش به سمت خلیج همیشه فارس شود، با گذر از این رود پرخروش به روستای نوگک می رسید، روستایی کهن و زیبا، طبیعت ناب و بعضا بکر ، دلی شاهشوم ، دلی سیدمحمد ، دلی زیرگر و نقاط دیدنی بسیاری را در خود جای داده است، حدفاصل نوگک _ کناره گویی خداوند فرش سبز زیبایی در طبیعت پهن کرده است، پریکه دون بی شک همان بهشت گمشده است که کمتر کسانی تاکنون همه زیبایی هایش را دیده اند، کوه مصلا و صخره های عظیم منتهی به رود تنگ شیو ، بیشه ی چشمه ی تیه کی و.... همه و همه از تماشایی ترین مناظر بکر طبیعت در اطراف نوگک است، زیرشیو و دامنه کوه مصلا پُرطمطراق سال‌های نه چندان دور هنوز هم زیباست، سفر خاطره انگیز شما در ادامه به دیار روستاهای بکر پشتکوه و تنگ گجستان می رسد، چشمه ای بزرگ در دل صخره ها و تنگه ای عظیم که چشمان هر بیننده ای را مبهوت خود می‌کندباید بیایید و این همه زیبایی و قدرت خداوند را از نزدیک ببینید. نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب

گاهی نیز دَم پسینِ یک روز بارانیسوسویِ چراغ لَمپای نیمه سوزِ آویخته بر ستونِ چوبیِ خانه تاته را بر سر ذوق می آورد .دستی به رادیویِ کوچک جلد چرمی اش می کشید و زمزمه ای می کرد .گاهی دسته ای به تیشه اش می گذاشت و گاوآهن خود را مرتب می کردقوری چینی لبِ طاقچه یادگار روزگاران کهندلش راخط خطی میکرد و مجال بستن مرهمی بر آن نیافت تا عمق استخوانش ریشه دوانید .و بالاخره صبح روز بعدتاته خسته از جورِ زمانه و هجمه ای از تزویر و ریا و دورنگی و نیرنگ ، چوبدستی اش را برداشت و رفت و رفت . نوگک رستم ممسنی...ادامه مطلب